En het zit er alweer op. Zo cliché, maar wat is het toch weer omgevlogen he. Inmiddels zitten we alweer een paar uurtjes met de beentjes omhoog op de AirPort na een dag met een lekkere wandeling, een hele hoop restbezoekjes en even bizar veel stress in aanloop naar de treinrit. Een blogje met veel statistiekjes en natuurlijk een review over ons tripje samen 😁
Wakker worden op zo’n laatste dag voelt altijd een beetje melancholisch. Natuurlijk ben ik blij weer naar huis te gaan, ons kleine vriendje Sam weer in onze armen te sluiten, lekker in ons eigen bedje te slapen, het thuisritme weer op te pakken, maar toch. Ik blijf toch altijd graag een beetje zweven in de droomwolk van zo’n vakantie, voor de realiteit inkickt. Desondanks hebben we vandaag nog een hele dag voor de boeg en daar heb ik bijzonder veel zin in, dus lekker genieten nog even!
We ontbijten nog even lekker, genieten nog van de overgeparfumeerde kamer en store’en daarna onze koffers bij de receptie. We starten vandaag met een tochtje naar ons restaurantje van gisteravond, want daar maken ze authentieke cappuccino en ik kan hier echt niet vertrekken voor ik daar een bakje van op heb. Aangekomen op locatie is het even twijfelachtig of de betreffende zaak wel open is, maar even navragen aan de dweilende man resulteert in een bakje cappuccino voor ons beiden, dus wij klagen niet.
Romeinse thermen van Caracalla
Daarna bezoeken we de oude Romeinse thermen van Caracalla, die echt al eeuwen niet meer in gebruik is en in verval geraakt is, maar nog wel de grootsheid laat zien van de vroegere welness. Ook hier weer geen marmer meer te bekennen, maar wel heel veel mooie mozaïeken en zelfs heel oude muurschilderingen die met behulp van restauratie na 30 jaar weer aan het publiek kunnen worden getoond. We proberen ons voor te stellen hoe het geweest moet zijn om hier in die tijd te leven en dan dus naar zo’n bad te gaan. Gek om je te bedenken dat op die plaats waar wij nu, anno 2022 zijn, zij ook precies op diezelfde plaats geweest zijn, maar dan weet ik veel; eeuwen geleden. En dat er in de tussentijd hele verhalen geweest zijn, waarin het marmer hier weggehakt werd, het geheel in verval raakte en de Romeinse tijd verging. En al die tijd zijn de 20 meter hoge muren blijven staan en de uitsparingen waar de baden te vinden waren, zijn ook nog te zien. Zelfs de mozaïeken en de spelletjes die ze speelden met een soort knikkers zijn terug te vinden. En de rest is vergaan in de tijd. Wel zijn ze echt overal in Rome druk bezig met archeologische teams om teruggevonden historie te herstellen en aan het publiek te laten zien; zo ook met de muurschilderingen; die dus na 30 jaar herstellen eindelijk een plekje terug gevonden hebben.
Na het bezoek aan de thermen besluiten we lekker een rondje te gaan wandelen (immers; hebben we deze vakantie nog bijna niet gedaan hahahahha 😉😉) om nog wat uithoekjes te bezoeken die we nog wilden zien. Zo bezoeken we nog een paar basilieken (geloof me; je zou een levenswerk kunnen maken van het bezoeken van kerken en basilieken hier hahaha )en bezoeken een oud halfrond aquaduct, wat echt nog goed intact is. (Porte di Maggiore). Als we daarna nog in de buurt van de volgende basiliek komen, beginnen we weer honger te krijgen en gaan richting de hemelse cheesecakeplaats van eerder deze week om in de middag te genieten van een pasta Carbonara (homemade pasta!!), een lekker wijntje, de cheesecake als toetje (potdorie, ik kreeg die grote unit gewoon niet in z’n geheel op joh…) en een espresso (die stond ook nog op m’n Bucket list deze reis haha).
De chaotische terugreis
We lopen vervolgens nog even naar wat vertrouwde punten terug; gewoon om ze nog 1x te zien, pakken nog de tempel van Apollo mee, gaan nog even richting Colosseum voor het mooie rondje op de kaart en hebben er weer bijna 19 kilometer op zitten als we ons realiseren dat we ons misrekend hebben met de tijd. We vliegen om 21:00, 20:30 boarden; 2,5 uur tevoren aanwezig = 18:00; half uurtje trein daarvoor = 17:30, naar station lopen = 17:00; bij hotel zijn = 16:45. En ineens is het dus 16:50 en zijn we nog niet bij het hotel, maar gewoon een beetje aan het ronddartelen bij het Colosseum. En dus wordt het ineens een beetje haasten. En dat is eigenlijk nooit goed op een vertrekdag, want daar ontstaat stress en die waren we na 5 dagen net kwijt ;-). We pakken snel de koffers mee, pakken de metro (ipv lopen; scheelt toch weer sjouwen met die koffertjes) – waar we ons irriteren aan een stel trage oost-Europeanen die (net als wij eerder deze week; dus we hebben het recht echt serieus niet om te klagen!!) De kaartjesautomaat niet snappen. Alleen zij hebben 10 mensen achter zich staan, die zich allemaal staan op te vreten omdat het zo lang duurt. Maar verder geen druk hahahaha :). Onze grootste uitdaging moet echter nog komen, want zodra we op station Termini aangekomen zijn, ontstaat de chaos. Nergens is aangegeven waar we tickets moeten halen (goh dit verhaal komt me bekend voor hahahaah), nergens staat waar we heen moeten, nergens een trein te bekennen. Niet de ingrediënten voor een succesvol vervolg. We schieten een kiosk in (dat lukte de vorige keer toch ook??!), bemachtigen serieus tickets, razen als twee debielen door de hallen heen op zoek naar de trein. Spreken een man aan met de vraag waar perron 24 is, die ons met een blik aankijkt alsof dat de normaalste zaak van de wereld is (nou NIET DUS@!!!), want zelfs na zijn uitleg vinden we hem met veel moeite. Zwetend en kapot vinden we toch de juiste trein. Bas moet even bijkomen van alle onoverzichtelijkheid en stress op het laatste moment en dan moeten we nog de hele avond. Gelukkig verloopt alles op de luchthaven meer dan soepel (buiten het feit dat ik een pittig KFC-kipje kies (niet echt mijn ding dus….) en dat we onze handbagage in het ruim moeten inchecken, omdat de vlucht volgeboekt is (in het kader: we komen pas heeeeeeeeeul laat op Schiphol aan, maar ach joh; even langs de bagagebanden kan er ook nog wel even bij… is (hebben wij weer….))
Review over Rome en ons tripje
Wat ik wel bijzonder vind aan Rome is dat het allemaal zo ontzettend oud is (hahahah thank you captain obvious…. 🙄). De meeste bouwwerken dateren van rond Christus, net daarvoor of daarna, terwijl veel steden dichterbij ons historie van 100/200 jaar oud hebben. De oudheid en beschaving die we in Rome zien, heb ik echt nog nergens anders gezien. Wat ik ook tof vind is dat oud en nieuw gewoon mooi in elkaar verweven zijn. Nieuwe gebouwen worden gebouwd op eeuwenoude funderingen. Zuilen zijn nog zichtbaar in modern gebouwde kerken, maar ook huizen bovenop een oud amfitheater, het kan allemaal en dat vind ik wel bijzonder. Natuurlijk is er door de tijd heel wat verdwenen, maar de basis is blijven staan en dat maakt dat bijna elk gebouw wel historie met zich meedraagt en mooi of bijzonder is om te zien.
Wat hebben we een heerlijke mini-vakantie hier gehad. Echt even 5 daagjes er helemaal uit met zijn tweetjes. Super fijn hebben we het gehad. We hebben lekker gekletst, gegeten, gedronken, genoten van prachtige uitzichten, toffe dingen gedaan, ontzettend lange wandelingen gemaakt en zelfs nieuwe dingen geprobeerd (Nee, maar serieus, die stepjes zijn toch serieus een uitvinding of niet dan?! ;-)) En echt bizar trouwens ook hoeveel van die stepjes er dan zijn ook he. Ik ben dan ook gelijk benieuwd naar het economische model daarachter; hoe werkt het precies, wanneer en hoe worden ze geladen, hoeveel staan er in de stad; hoe werkt het systeem? En hoe zit die markt in elkaar? Want we hebben echt OVERAL stepjes zien staan, en natuurlijk heb ik de merken even genoteerd; Lime, Bird, Tier, Dott, Link, Superpedestrian, Voi, Helbiz. Zou er genoeg plaats zijn om al die bedrijven winstgevend te maken?
Oh ja en overigens ook OVERAL in Rome zebrapaden he! Het werkt wel een beetje zoals in Azië: als voetganger moet je GEWOON LOPEN. Niet wachten tot ze zelf gaan stoppen, want dat doen ze niet, maar als jij gewoon loopt, stoppen ze vanzelf; of dat nou een meter of 10 centimeter voor je voeten is haha. Ze weten hoe het werkt. En gelukkig is dat in Azië nog een stukkie erger, dus waren we daar snel aan gewend en zetten we vaak onze brutale schoenen ervoor om over te steken.
Ik hou altijd wel van een stedentrip, hou van het tempo van zo’n stad en dat er altijd iets te doen is, je altijd wel een mooi steegje hebt waar je sfeervol een hapje kan eten en een drankje kan doen en Rome leent zich daar echt perfect voor. Wat een fijne relaxte stad. Het doet echt niet heel erg massaal aan en dat vind ik wel heel erg lekker. Tel daarbij op dat er gewoon in een redelijke straal echt heel veel bijzonder veel mooi ouds te zien is en je kunt je lol niet op. Wij hebben met 5 dagen en een heerlijk razend tempo echt bizar veel gedaan. In totaal maar liefst 118 kilometer gewandeld in 5 dagen (de voetjes en beentjes weten dat ook zeg maar haha), alles vakkundig bijgehouden door Strava haha. Oh ja en ook bedankt aan Robin, want de tip om zoveel mogelijk kaartjes vooraf te reserveren is echt GOUD! Één omdat je daardoor misschien 4 euro duurder uit bent, maar wel 2 uur wachtrij bespaart en Twee omdat Italianen en kaartjes voor wat dan ook echt suuuuper inefficiënt werken. Bij de twee locaties waar we kaartjes moesten halen (Ostia Antica en de Romeinse thermen) stonden we serieus een half uur in de rij met twee mensen voor ons. Waarom kaartjes kopen, pinnen en doorlopen zó moeilijk is weten wij ook niet, maar op de een of andere manier is het heel lastig hahaha (ik hou de grap over pizza’s bakken maar even voor me, want die kan echt niet hahaha)
En wat is het heerlijk om gewoon weer even Bas en Ine samen te zijn. Even weer terug te zijn in het gevoel wat wij samen ook zo goed met elkaar kunnen; grappen, grollen en lekker ondernemen samen. Dat kan met Sam natuurlijk ook, maar is toch anders – omdat je rekening met hem houdt. Het is goed dat we deze tijd even samen genomen hebben.
En 5 dagen is ook prima. Natuurlijk hebben we het veel over Sam gehad, en we hebben allebei echt super veel zin om hem weer te zien joh. Gelukkig hebben we ons tijdens ons reisje geen seconde zorgen hoeven te maken over hem; en werden we deelgenoot van de activiteiten van meneer en het plezier dat hij heeft gehad bij opa Ruud, oma Simone, oma Claudia, opa Arie, tante Debbie, oom Leon en nichtje Julika en Tom. We zijn enorm dankbaar dat jullie op Sammetje hebben willen passen deze 6 nachtjes, waardoor wij even tijd voor ons samen hebben kunnen nemen. Echt dank jullie wel!! 😀 .
En dan hieronder nog even wat statistiekjes en overzichtjes voor de liefhebbers, gewoon omdat het kan.
- In totaal in 5 dagen tijd 118 kilometer gewandeld.
- Gemiddeld 23.799 stappen per dag
- Gemiddeld 1400 kcal per dag extra verbruikt; gelijk aan 9 uur en 42 minuten workout per dag.
- 412 minuten getraind gemiddeld per dag
- Gemiddeld 28 trappen per dag gelopen
- Meer pasta en pizza gegeten dan een heel weeshuis op kan, dus waarschijnlijk heeft heft dat alle activiteit op….🙄🙄🙄
Ongesensureerde restaurantbeoordelingen + bijbehorende bijzondere uitleg volgens ons hahaha:
- Restaurantje langs de Via de fora Imperiale (geen idee hoe ie heette). Als je fucking veel honger hebt en het je niet uitmaakt of je kattenvoer of hondenvoer eet, doen! Maar niet er vanuit gaan dat je iets te eten krijgt dat aan Italiaanse standaarden voldoet. De katten lusten dit ook.
- Pasta e Vino Osteria- Via Florida 23. Zelfgemaakte pasta, wordt voor het raam bereid. En de cheesecake komt uit de hemel. Let op dat je niet dronken wordt, want na je wijntje of flesje wijn krijg je bij de rekening nog een shotje met pittige Schrobbeler of iets anders onuitspreekbaar Italiaans wat we niet kennen, maar naar sterke drank smaakt. Wel lekker overigens.
- Pasqalino – Pasta met 4 kazen. Yuuuummm. Maar ze hebben het wel heel druk met vaste gasten. Let op dat je niet vergeten wordt. En anders gewoon even roepen door het restaurant als het niet snel genoeg gaat; doen die Italianen ook.
- Nannarella – Prima plekje, lekker eten, gezellige sfeer. Gewoon naartoe gaan.
- Sonnino – Trastevere – Gewoon een OK pizza, niet rekenen op goede service. Snel opeten en weer verdwijnen, want ze kijken de menukaart je mond in en de pizza ook.
- Hosteria de’ Pastini – Gezellig straatje waaraan dit zit. Buiten zit je wel in de drukke doorloop, maar binnen is het prima. Internet doet het niet; is niet heel belangrijk; maar ja hun eigen pinautomaat doet het dus ook niet omdat er geen fatsoenlijk internet is. Niet zo handig. Eten is lekker though! En de wijn ook!! O ja Italianen voelen zich hier zo thuis dat ze gewoon serieus op zoek gaan naar stekkerdozen in de muur om hun telefoon op te laden (No shit sherlock, for real!!)
- Romanella – Service is gewoon ruk. Je kunt daar niet pinnen, maar dat zeggen ze even niet van tevoren. En je wordt er ook niet vriendelijk op gewezen als ze geld willen hebben. Vooral die vrouw daar. Brrrrr snel wegrennen of gewoon niet naartoe gaan, genoeg alternatieven.
- Vi&Mi – Restaurant; Gewoon een lekker plekje om te chillen met heerlijk eten en drinken; exclusieve gerechten. Ons favoriete plekje. Gewoon naartoe gaan. Niet twijfelen.
Kaartjes van de wandelingen die we hebben gemaakt:
