Oui Oui dans Paris

Een paar weken geleden zijn we even lekker weg geweest, lekker naar Parijs; stad van de lichtjes en de liefde 😀 . Heerlijk even weg na alle drukte van de afgelopen tijd en daarnaast even weer tijd besteden aan elkaar. Want in deze drukte van alledag zijn we allebei bezig met onze eigen projecten en tijd om stil te staan lijkt er soms niet te zijn. Hoe lang we al niet uit keken naar dit weekend en het werd een weekend om niet te vergeten… Lees maar 😀

De Koningsnacht voor Parijs logeren we bij mijn nicht Loes, die misschien niet meer met plezier in Amsterdam woont, maar wel zo lief om haar huis beschikbaar te stellen (en zelfs bed :O ) om te overnachten en de volgende dag vroeg te kunnen vertrekken naar Schiphol. En zo begint onze vakantie met een mini-vakantie bij Loes. Het wordt een Koningsnacht met veel gelach en wijn en wijn en na krap 5 uurtjes slaap is het alweer tijd om op pad te gaan. AU!

 

Gezellig bij Loes / Altijd een traditioneelgetrouwe Starbucks op de heenreis 🙂

Gelukkig komt de energie al snel weer terug bij de eerste contouren van Parijs, die we overigens niet vanuit het vliegtuig zien (we zitten aan de verkeerde kant :O ) en na 5x het verkeerde Parijs aangewezen te hebben vanuit te lucht komen we toch echt aan in het échte Parijs. We mogen gelijk met mijn favoriete vervoersmiddel: METROOOOOO!! En alleen al voor de metro ga ik naar een grote stad, want tot vervelens aan toe kan ik praten (en ik gebruik hier ook even mijn platform hahaha) over de ongelooflijkheid van een wereld onder de grond, gangen die onder en boven elkaar doorlopen en oneindig veel mogelijkheden om te kiezen. OMG en als je dan denkt dat je álles gezien hebt, blijkt er altijd weer een verborgen gang die weer naar een andere uitgang leidt. Iemand moet daar over nagedacht hebben, want het is zo fantastisch praktisch! En dan rijden die dingen ook bijna nog elke paar minuten, dus je bent overal in een mum van tijd  (behalve als je het grootste station van Parijs “Châtelet” pakt, waar ondergronds de verschillende perrons met rolbanden aan elkaar verbonden zijn: SUPERVETTTTT!!  Begrijpen zal ik nooit helemaal doen hoe dit ondergrondse netwerk in elkaar zit, maar daarom wil ik er zoveel mogelijk mee reizen. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik de langste route i.p.v. de kortste route kies (zonder dat anderen te vertellen natuurlijk 😉 ), om maar zoveel mogelijk stations te zien. Gelukkig ben ik meestal in charge over de route (duivelgezichtje).

 

Metrokaart van Parijs / Eglise St.-Eustach

 

Sacré Coeur / Arc du Triomphe du Carrousel

 

Pont Neuf / Le mur des je t’aime

Na een kort bezoekje aan ons nette Best Western-hotel bij Place d’Italie (aanrader!) pakken we de ‘Metropolitain’ richting Sacré Coeur, Montmartre, waar we uiteraard verliefd worden op een mooi schilderijtje van € 200,– (toch maar laten staan 😉 ). Gelukkig hebben we er de rest van de vakantie niet meer aan gedacht, waardoor het nu nog steeds te koop staat :D. We pakken wat leuke geocaches mee, Bas maakt wat foto’s en we genieten van de zon in t-shirt en driekwartbroek. Heerlijk weer hier! ’s Avonds eten we werkelijk HEERLIJK bij l’Isolotto, een serieus aan te raden Italiaan- waar ik uiteraard even een foto gemaakt heb van mijn eten! (Pasta met zalm en knoflook; yummie!) om even daarna door de inmiddels herkenbare lichte pislucht met de metro terug naar huis te gaan.

 

Het eten bij L’Isolotto / Ondergronds metrostation dat gerenoveerd wordt

 Gangen nog dieper

En dan is ineens de volgende dag. We besluiten te ontbijten bij de McDonalds; die is om de hoek, bekend voor ons Dutchies en ze hebben daar tegenwoordig ook ontbijt. En dus bestel ik een Bacon&Egg, American pancakes, appelsap, koffie, chocomelk (voor Bas uiteraard) en pretzels en croissants. Maar dat gaat al snel mis; of althans snel: na een half uur wachten: er zit geen choco bij Bas’ melk, de Bacon&Egg mist en de pretzels zijn op. Al met al een tof ontbijt, maar als het eenmaal goed is smaakt het dan weer wel!!  Tijd voor de Eiffeltoren! Die is in een paar jaar tijd nu ineens hermetisch afgesloten… overal staan veiligheidspoortjes met brede mannen ervoor die oortjes in hebben en rijen waarbij die voor het vrouwentoilet nog meevalt. Helaas heeft het gevaar van het terrorisme dit tot resultaat. En dus ga ik even onopvallend in een boom proberen te klimmen voor een cache in de buurt (haha) en duik snel weg als er twee militairen in de buurt opduiken.

 

De betreffende boom waar de cache in hing

Na deze heldhaftige (en geslaagde) actie gaan we toch maar de rij in. En als je de rij van 2 uur dan door bent en je tas dan volledig is doorgelicht en je denkt dat je ‘binnen bent’, ben je alleen nog maar op het terrein van de Eiffeltoren, maar dan ben je natuurlijk nog niet bóven. Want daarvoor is een nieuwe rij! OH YEAH!  Gelukkig hebben we een keuze, want je mag kiezen voor de lift-rij (klinkt aanlokkelijk) of de traprij (is aanlokkelijker als je de lift-rij gezien hebt!) . In een nieuwe rij van een uur (dat was dus de rustige rij), aangekomen bij de kassa meldt het bord boven de kassa: “top gesloten vanwege de drukte” (maar dan uiteraard in goed Frans). We mogen alleen naar de 2e verdieping, hier is geen keuze helaas en na 3,5 uur rij vind ik het eigenlijk allemaal wel prima. En dus hoppa: 669 traptreden (=35 verdiepingen) omhoog komen we licht bezweet aan op de tweede verdieping (hier voeg ik maar even geen foto van toe haha) en enthousiast begint Bas foto’s te maken en ik ga eens even rondkijken. Bas heeft iets nodig uit mijn tas en ik keer mijn rug naar hem toe zodat hij het kan pakken. En dan geeft ie een klein vierkant doosje aan mij wat ik even uit mag pakken. 🙂

En dan vraagt hij of ik met hem wil trouwen…. 🙂

En ik zeg JA! 😀 😀 😀

Zo snel gaat dat, ik zal jullie de intieme details besparen hihi 🙂 en dan ineens zijn we verloofd: voelt eigenlijk helemaal niet zo anders dan daarvoor, behalve dan dat er een mooie ring om mijn vinger loopt te glinsteren van blijdschap 😀 . Loop ik verdorie al 2,5 dag met die tas op mijn rug waar de ring gewoon in verborgen was; zelfs de beveiligingsmedewerkers hebben ‘m niet gezien. Niks gemerkt, niks gezien…  En zo werd het dus toch nog ‘Oui, oui dans Paris’! En na een fijne kroel, kus enzo gaan we weer verder met onze dag om vanavond nog eens terug te komen naar de Eiffeltoren om te top te kunnen zien (saillant detail is dat we de 669 treden dus nog een keer opgeklommen zijn. 😐

 

 

Bas’ huwelijksaanzoek

Midden van de middag gaan we (uiteraard per metro!) richting de Arc de Triomphe, waar ook een rij staat. Rijen is hier echt de standaard. Misschien onthoud je dat niet als kind, maar van vroeger herinner ik me echt niet dat er ook zulke rijen waren…  En dus gaan we niet naar boven, genieten wél even van het verkeerd geschreven ‘Berg op Zoom’ op de Arc en bekritiseren de gescheurde vlag van Frankrijk die in het midden hangt. Vervolgens lopen we langs veel te dure winkels (toch maar geen Formule 1-wagentje kopen… 😐 ) en koop ik wat nieuwe kleertjes bij de vrij normaal geprijsde H&M. Ook de Disneywinkel bezoeken we even en alleen al het aantal mensen daar binnen is een belevenis! Iets verderop nemen we een milkshake / McFlurry Daim (in het kader van: diëten in Parijs heeft echt geen zin!) en nemen nog enkele geocaches mee waarbij Bas zijn hand beschadigt (iets met een te smalle opening). Even verderop komen we uiteraard langs de Obelisk en Jardin de Tuileries om te eindigen bij wederom de ingang van het Louvre. En dan via de Notre dame teruglopen richting de Eiffeltoren, want die top willen we toch wel heel graag zien! Tegen de tijd dat we 15 geocaches verder zijn (jahoor, ik had de route vandaag 😉 ) komen we na zo’n 19 km lopen wederom aan bij de Eiffeltoren rond 22:15. We hebben nog niet gegeten en mijn voeten voelen alsof er iemand continu geslepen messen in steekt! Au au au dus! En na wederom 35 verdiepingen en 669 treden (ook om 22:30 staat er nog een rij) mogen we wederom een uur in de rij voor de top-floor. De ring heb ik gelukkig vanmiddag al gekregen, want tegen de tijd dat we op de top zijn kan ik eigenlijk niet meer op mijn benen staan. Ik geniet even van de prachtige lichtjes in de omgeving en kruip dan stilletjes in een hoekje, zittend, want mijn benen doen het gewoon niet meer. Op de een of andere manier kruipt daar zoveel vocht in tijdens zo’n dag lopen en stil staan na twee dagen van inspanning dat ze er dan gewoon helemaal mee kappen.  Echt super vervelend, want in Berlijn had ik er vorig jaar ook zo’n last van… Bas vindt me even later alweer en na nog een kort rondje besluiten we weer naar beneden te gaan. Blij dat dat aanzoek vanmiddag was, want met deze pijn was mijn reactie vast iets minder enthousiast geweest 😉 . Op naar de overkant om om 0:00 een foto te maken van de knipperende lichtjes van La Tour Eiffel,waarna we uiteindelijk om 00:45 dineren bij onze vaste-ontbijt-McDonalds, waar ze uiteraard ook vandaag fouten maken!

 

Op dag 3 lichten we de familie in over Bas’aanzoek en mijn ‘Ja’ en willen we in verband met de regen het Louvre bezoeken. We lezen op internet dat er een rustige alternatieve ingang is, want de rij die we bij de piramide zien worden we niet blij van. Eenmaal binnen blijkt na een paar slechte woordjes Frans dat de mevrouw tegen wie ik praat Nederlands is (goh dat heeft ze snel door 😉 ) en vertelt dat we met onze alternatieve ‘booking.com’-kaartjes naar een kiosk moeten net buiten het centrum “Gang uitlopen, roltrappen op, naar rechts, naar buiten, over het plein en dan bij de kiosk”. Een beetje verward gaan we op pad langs de enorme rij waar we nu in ieder geval niet in staan en lopen de regen in op zoek naar een kiosk die nergens te bekennen is. We lopen wat doelloos rond en komen een plein verder een kiosk tegen. Ik hou mijn QR-code omhoog naar de beste man en zeg vragend ‘Louvre?’. Hij wijst naar buiten naar iets wat 100 meter verderop staat en zegt ’there’. Dat zegt ons genoeg en we lopen richting de goed verstopte kiosk, waar meerdere mensen met hun mobiel in handen staan en zijn al lang blij dat we nu de goede hebben. Eenmaal in gesprek met de eigenaar blijken we toch niet goed te zitten: “No, this is booking.com, you have to go this road like 200 metre, then go left and there it is “Rue la pyramide”. En hop hop, wij weer op pad. Inmiddels doen we een kriskras tour door Parijs, maar goed: we staan in ieder geval niet in een rij… hahaha. We lopen de straat in en zien… NIKS…. even verderop lijkt wel iets te zitten waar we misschien moeten zijn, iets met information, dus zal wel goed zijn. We lopen naar binnen en als we aan de beurt zijn wijst een mevrouw naar een andere balie waar we moeten zijn. En ook daar blijken we weer verkeerd te zitten. We moeten naar ‘Office du tourismus’ 300 meter verder in deze straat. Het kastje-muur-gevoel begint een beetje te overheersen en #franseefficientie wordt een officiele hashtag. Daar aangekomen mogen we een kaartje trekken om in de ‘verwachte wachttijd van 38 minuten’ aan te sluiten. Na een iets kortere tijd zijn we aan de beurt en hebben binnen 30 seconden onze kaartjes! Yes! Niet dat ik nou zo graag naar het Louvre wilde, maar je moet er toch een keer in je leven geweest zijn hè… We mogen aansluiten bij de bekende ingang die ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de Eiffeltoren in 1989 is gebouwd. Gelukkig staan we in de korte rij, hoewel we wel enorm boos en teleurgesteld aangekeken worden door andere mensen die zich afvragen hoe wíj in déze rij terecht mochten komen… haha ze moesten eens weten welke delen van Parijs we daarvoor hebben gezien! 😉

Even later mogen we binnen, worden weer grondig gecheckt en kunnen dan op zoek naar de Mona Lisa. Maar ja, daar is natuurlijk iedereen naar op zoek en dus zetten ze pijltjes waar je heen moet, maar daarmee loop je volgens mij eerst het hele museum door, zodat de menigte zich een beetje verdeelt haha en met +- 25.000 mensen per dag is dat ook niet zo heel raar. Overigens is het museum ook echt HUGE! En dus zien we in de ruim 2 uur dat we er zijn uiteraard de Mona Lisa (lange rij –> schuifel naar voren–> maak een foto –> wordt gesommeerd te vertrekken), maar ook de Holland-galerij met Vermeer, Aphrodite, de Venus van Milo, het fundament in de kelder (vond ik het tofst!) en nog meer schilderijen, heeeeeel veel schilderijen. We raken het overzicht op den duur een beetje kwijt omdat er zoveel te zien is en als je dit echt interessant vindt, zou je er meerdere dagen heen moeten gaan om alles te zien. Ik zie het verschil tussen de ene engel en de andere Fransoos met een zwaard op den duur niet meer! 😉 En dus vertrekken we niet veel later richting de Notre Dame, waar we van de prachtige glas-in-lood-roosvensters genieten en midden in een heftige mis proberen de mensen niet te storen (als de 1500 andere mensen dat al niet doen…).

 

De Mona Lisa van een afstandje / Ondergrondse vesting van het Louvre 

 

Notre dame / Roosvenster

Al met al hebben we na 3 dagen Parijs toch al behoorlijk wat van Parijs gezien. En wat heerlijk dat we dan gewoon nog 2 dagen hebben om rustig aan nog wat geocaches te doen en die dingen te bezoeken waar je anders geen tijd voor hebt, zoals Hotel Les Invalides (waar Napoleon begraven is), Pont Grenelle (waar het vrijheidsbeeld staat) en La Défense; een lelijk modern architectonisch gigantisch gebouw in het verlengde van de Arc (maar een bezoek waard en anders de Vapiano’s wel! 🙂 ). En dat alles onder het genot van heerlijk eten en drinken. Dat laatste is overigens behoorlijk veel duurder dan in Nederland. € 5,00 voor een blikje drinken is vrij normaal. In 5 dagen lopen we krap 100 km en de voetjes doen dan ook verschillende keren behoorlijk veel zeer! Zeker als ik dan even besluit een Pac-man-cache tussendoor te doen, waarbij je niet gevangen mag worden door de spookjes 😉 . Het lastige van veel geocaches (uiteindelijk 47 gedaan) is dan wel weer dat je niet de hele tijd met de metro kunt reizen 😉 , maar ach: kleinigheidje (elk voordeel heeft zijn nadeel) 😀 We bezoeken de Kryolan City Store in Parijs, de Bastille, het Panthéon, Les Halles en natuurlijk de Lego-winkel, waar we een Eiffeltoren meenemen (hoe zou dat nou komen 😉 ).

 

Bas bij de Lego-winkel 🙂 / Af en toe is het een beetje nat

Af en toe hebben we regen, soms een hele dag, maar het is eigenlijk allemaal prima te doen! De zon heeft immers ook wel eens betere dingen te doen… Maar het is het waard, want zo’n stad geeft je energie. Je doet veel in een dag, ziet zo mogelijk nog veel meer en bent altijd buiten en dat voelt goed. Het was een vakantie van enorm veel genieten, met een extra speciaal randje natuurlijk vanwege Bas’ aanzoek. En nu kunnen we na gaan denken over alle dingen die je gaat doen als je gaat trouwen, supervet! Die stap hebben we beiden nog nooit gezet, dus alles is nieuw maar desondanks heb ik er ontzettend veel zin in! 😀