Het paleis van de liefde *Taj Mahal*

04:15- ? Startrek muziekje – sla uit –
04:20
– ?? Nothing I can see but you when you dance dance dance…… ? – uughxharhd – sla uit –
04:25
??….Er valt licht bij mij naar binnen, ze staat naast me met haar tas……???????????KLOTE WEKKER?????????????????

Uarsahschg …. we moeten er nu echt uit, Ine… Ushanexuhdh… wil niet. … auuuuu…. even kroelen dan maar?! Ahwuxh zzzlaapen ???.
Douche-Kleren-Chagrijnig gezicht-Bus-5 min rijden-15 min lopen-Rij-Metaaldetector-Fouilleren-en doorrrr….
En daar komen we dan aan, bij één van de 7 wereldwonderen: Taj Mahal.

We hebben vandaag een local guide Shukla, die ons begeleid om het geheel te aanschouwen. En dan komen we door de poort……………..
…………………………………………….. (=onbeschrijflijk)
Wow….. Het is 05:45. De zon komt net op en daar in de verte staat de in wit marmer gemaakte Taj Mahal. Groots, Statisch, Symmetrisch. We zijn hier op een tijdstip dat de toeristen nog in bed liggen en dus kunnen we op ons gemak genieten van dit uitzicht met een helder blauwe lucht en foto’s maken. Onze gids leert ons waar we op moeten letten bij het maken van de foto’s, zodat naast de echte Taj Mahal ook de weerspiegeling in het water perfect symmetrisch is. Daarnaast maken we leuke ‘Louvre’ achtige foto’s waarbij we het puntje vast houden en Bas mij als het ware lijkt te tillen. Echt van die grappige toeristendingetjes. Onze gids vertelt ons dat koning Shah Jahan (1627-1658) naast zijn twee gearrangeerde huwelijken, verliefd werd op een Perzische vrouw die in het rode fort op een markt stond. Ze was niet van status, maar de koning raakte spontaan verliefd op deze vrouw en niet veel later trouwden zij (wat in die tijd ook heel gewoon was). Het was dus een ‘love marriage’. Toen zijn vrouw zwanger was van haar 14e kind overleed zij tijdens de bevalling van dit kind. Zijn vrouw liet hem op haar sterfbed beloven dat hij iets zou maken om haar te herinneren, nooit meer opnieuw zou trouwen en dat haar dood niet aan hem lag. Uit liefde heeft hij daarom voor haar de Taj Mahal gebouwd. Dit mausoleum kostte 20.000 werklieden 22 jaar en kostte enorm veel geld. Al het geld van de gemeenschap stopte hij in dit bouwwerk, dat vanaf alle zijden perfect symmetrisch is. Alle tekeningen zijn niet geschilderd, maar ingelegd. Het achthoekige gebouw bevat zelfs twee moskeen, waarvan slechts 1 gebruikt wordt (links), omdat die in de richting van Mekka staat. De andere is gebouwd om de symmetrie in lijn te houden. Als we bij Taj aankomen zijn we echt overwhelmed door dit imposante kunstwerk. Zó groot, zó perfect, zó wit. Dit kun je eigenlijk niet vastleggen; deze grootsheid. Ik ben er een beetje stil van.

We gaan naar binnen en daar staat de tombe van zijn perziche vrouw. Precies in het midden, in lijn met de lotusvijver voor de Taj. Links van zijn vrouw, uit de symmetrie ligt de koning zelf begraven. Waarom hij daar begraven ligt, is een behoorlijk verhaal wat ik later zal vertellen. Na een ruim uur lopen we terug naar de poort, waar de foto’s die we kunnen maken opgekleurd worden door de zon die opgekomen is. Het zorgt ervoor dat het marmer schittert in de zon. Wauw! Dit is misschien wel het mooiste gebouw dat ik ooit gezien heb…. maar echt beseffen doe ik dat dan eigenlijk niet, omdat de indruk die je krijgt gewoon niet zo snel verwerkt kan worden. Na het ontbijt (oja, het is natuurlijk pas 09:00 als je dag zo vroeg begint) gaan we door naar het rode fort (Agra fort). Het is een reusachtig fort en hoewel ik niet zo’n fan ben van
forten is deze gids werkelijk fantastisch in het levendig maken van dit verhaal. Toen de bouw van de Taj Mahal af was, wilde de koning symmetrisch aan de andere kant van de rivier een zwarte taj (Black Taj) bouwen, zodat zijn eigen mausoleum tegenover zijn overleden vrouw zou komen te staan. Het bouwen van de Taj had echter de gemeenschap failliet gemaakt en nog meer geld uitgeven voor een Black Taj was eigenlijk ontverantwoord. Daarom besloot de zoon van de koning (Aurangzeb (1658-1707)) om zijn vader te arresteren, zodat hij het geld daar niet aan uit kon geven. Hij sloot zijn vader op in het Agra fort, in een ruimte die een prachtig uitzicht had op de Taj Mahal, zodat hij er toch altijd naar kon kijken. Toen zijn vader uiteindelijk overleed is hij dus niet, zoals hij had gewild, begraven in een nieuwe Taj, maar naast zijn vrouw. Vandaar dat hij niet symmetrisch in het mausoleum ligt, maar er naast.
Natuurlijk bekijken we alle mooie plekken in het fort en wordt ons uitgelegd hoe de winter en zomerpaleizen warm en koud gehouden werden (water in de muren).
’s Middags hebben we wat tijd voor onszelf en ik duik even het zwembad in, terwijl Bas lekker geniet van de douche. Eind van de middag bezoeken we namelijk het park tegenover de Taj, waar de black taj gebouwd zou worden om de zon onder te zien gaan. Vanuit het staande fundament kun je prachtig over de rivier kijken naar Taj Mahal, waar de zon vanaf de andere kant nu op schijnt. Vanaf deze kant ziet hij er hetzelfde uit als van de andere kant, gezien de symmetrie; maar wel zonder de weerspiegeling in het water. De zonsopgang en de zonsondergang bij de Taj Mahal, wat prachtig dat we dat samen mee hebben mogen maken. Het is een prachtig romantisch zicht vanaf dit zitplekje.

We gaan met zijn tweetjes zitten naast elkaar en eigenlijk komt dan pas echt binnen dat we hier serieus met zijn twee in India bij de Taj Mahal zitten. Dat is best wel heftig. Wow. Dit pakt niemand me nog af: Wat is dit prachtig! En met het verhaal erbij en het uitzicht echt genieten. Eigenlijk vind ik dit nog fijner dan vanmorgen aan de andere kant. Daar kwamen alle toeristen, was het druk; wilde iedereen hetzelfde zien. Hier, aan deze kant heb je een prachtig zicht op het grote imposante gebouw, zonder iemand die je afleidt of wil dat je uit de weg gaat. In rust en stilte genieten we, weliswaar met een prikkeldraadje door de Taj, omdat we niet verder mogen, tot de zon daadwerkelijk is onder gegaan is. Daarna kijk ik nog 1x om en daarna niet meer. Het zit in mijn herinnering opgeslagen en dat is genoeg.

Voldaan rijden we met tuktuk terug naar het hotel, waar onze tuktukchauffeur van 74 (wauw, mooie man om te zien) op zijn dooie akkertje tussen al het verkeer door rijdt terug naar ons Hotel (Atithi). Zeker met een tuktuk is het af en toe nog echt heel verbazingwekkend om in dit chaotische drukke verkeer te rijden. Het blijft vreemd hoe alles, maar dan ook alles door elkaar heen rijdt en zowel links als rechts elkaar inhaalt. In dit land mag dan misschien links van de weg gereden worden; iedereen rijdt zowel links als rechts langs (toeteren is het signaal om aan te geven dat je op de weg zit) en het verkeer varieert van tuktuks, tot fietstaxi’s, tot vrachtwagens, auto’s, lopende mensen met een kar vol bananen waar een wiel bijna vanaf breekt, tot een koe die midden op de weg ligt. Dat is echt geen grapje en blijft toch heel erg ongewoon vergeleken bij onze gestructureerde kruisingen met verkeerslichten en rijbanen. Elke keer als we zulk soort dingen opmerken hoor je RV voor in de bus: “Welcome to India“. Voor de rest is het heel gek, maar sommige dingen beginnen te wennen: de geur op straat, de winkeltjes met vliegen op alles wat maar enigszins levend is, de diarree die inmiddels regelmatig zijn intrede doet waarbij Bas en ik toch maar even uit elkaars buurt blijven, de bedelende mensen die eerst vriendelijk ‘hallo ‘ zeggen, waarna ze hun hand ophouden in de hoop dat je ze iets geeft. Afgelopen week, toen we rond 04:30 stonden te wachten op de wandeltrip voor de sunrise en aan de straat bij een kraampje (wat nota bene open was) een masala chai bestelden, kwam er ook een man naar ons toe om te bedelen om geld. Natuurlijk was het een vervelend aangezicht, maar RV gaf de man niets. Toen hij weg was zei hij tegen ons: “mensen hoeven hier niet te bedelen. Je hebt twee armen en twee voeten gekregen, dus dan kun je werken. Kijk deze mevrouw hier, ze doet misschien niet het moeilijkste werk, maar ze maakt thee voor mij en dus werkt ze en verdient ze geld; dat wil ik stimuleren en dus geef ik iets.”

Gek eigenlijk dat zulke dingen beginnen te wennen, terwijl ze zo ver af liggen van onze eigen gewoontes uit Nederland. Ergens is het jammer dat je daar niet eeuwig van onder de indruk kunt blijven. Aan de andere kant: als alles zoveel indruk zou blijven maken zouden we hier gek worden van de vele impulsen en prikkels. En er zijn nog genoeg nieuwe prikkels over, want steeds opnieuw blijft India me verbazen. Wat een bijzonder land is dit, hoe het gaat; wat ze doen. Het educatiesysteem is trouwens erg goed ontwikkeld en wordt erg gestimuleerd door de regering. Je kunt dan ook voor heel weinig geld hier een studie volgen. Je universiteit kost in totaal voor de gehel studie 6000-8000 roepies (omgerekend zo’n 80 euro). RV was dan ook erg verbaasd dat dit in Nederland zoveel meer kost. De meeste mensen gaan naar school en veel mensen die we spreken zijn ook echt niet dom. Maar echt óveral zijn mensen, op de straat, op het land, in een winkel, in het water. In de hotels werken bij de receptie alleen al 7 mensen. Op elke hoek van de straat staan er al 4/5. Je kunt overduidelijk merken dat dit een overbevolkt land is met naar verwachting in 2025 de meeste bevolking van de wereld (dan gaan ze China voorbij). Er wordt gewerkt aan een 2-kind-beleid om dit tegen te gaan. Maar er is geen gebied waar geen mensen zijn. Overal mensen. Ik kan me goed voorstellen dat dat op een gegeven moment voor problemen zorgt als je zoveel mensen moet laten werken en laten eten.

Vannacht om een nachtje van 8 uur te gaan maken (de eerste). Morgen rijden we via Gwalior naar Orccha voor een rustdagje. Morgen gaan we namelijk naar Khajuraho. Tijd voor wat rust om dit te verwerken, want dat het geweldig indrukwekkend is, hoef ik denk ik niet uit te leggen.