Een week vol adrenal-INE

Het maakt niet uit dat ik al de hele week slecht slaap. M’n hart gaat tekeer, ook als ik in bed lig. Ik probeer te slapen… 10 verschillende houdingen, van linkerzijde met m’n rechterbeen opgetrokken, naar m’n buik met m’n armen om m’n kussen gevouwen, naar m’n rechterzijde knieen bij elkaar, even aan m’n neus wrijven, hand om de deken geslagen, naar uiteindelijk op m’n rug in de lijkhouding die ik vanuit de yoga heb geleerd: “savasana”. Dat lijkt misschien nog wel het beste te werken, maar in mijn hoofd zingt het verder: “?Er valt licht bij mij naar bínnen, ze staat naast me met haar tas…” naar “…go to the end of the earth for you, to make you feel my love“. En uiteraard zit ook het piano intermezzo van “Driving home for Christmas” tussen de structurele riedeltjes die mijn hoofd wakker houden en dus mijn lichaam ook.
Ik vergeef het mezelf maar: volgende week is het kerstvakantie. Hopelijk kan ik dan deze verloren uurtjes slaap inhalen.

Soms denk ik weleens dat ik een lot uit de loterij gewonnen heb. Ik voel me zó intens gelukkig. Even voelt het alsof echt alles in mijn leven helemaal mee zit! Ik leef mijn droom. Ik doe allemaal dingen die ik zo ontzettend leuk vind en kan er ook nog zó enorm bewust van genieten. Vooral het zingen is één van de dingen die de laatste weken hoog op mijn wat-vind-ik-van-alle-supergave-dingen-die-ik-doe-nog-gaver-dan-supergaaf-lijstje staat.

Vorige week donderdag tijdens mijn 2e zangles vroeg Martine (nu dus mijn zanglerares) of ik durfde mee te doen met het kerstconcert woensdag 16 december. Dat liet ik me geen 2x zeggen. Durf is doorgaans niet een van mijn valkuilen; ja misschien dat ik soms teveel durf waardoor het mis gaat, maar ach. En dus hebben mijn buren waarschijnlijk gemerkt dat het huis niet goed geïsoleerd is, de mensen op de snelweg mijn gezichtsspieren zonder geluid alle kanten op zien bewegen en heeft Elton zich suf gerepeteerd om het nummer (wat al een projectje was) zich supersnel eigen te maken. Elke minuut van de dag; ja ook voor de koffie ’s ochtends werd ermee gevuld. “When the rain is blowing in your face….” en vooral de uithalen “I know you haven’t made your mind up yet“. En uiteraard al die goede zangtips geprobeerd toe te passen in de 13 liedjes van onze band repetitie. Het verschil wordt opgemerkt, dat is fijn zeg! 🙂 Maar zingen in de buurt van mensen die ik goed ken vind ik toch nog wel erg spannend. Misschien dat ik daarom ook toch nog een beetje gespannen ben als ik daar dan toch sta woensdag. Volop supporttroepen: papa, Simone, mama, Arie, oom Peter en zelfs opa en oma zijn gekomen om mij te zien zingen. Typisch eigenlijk dat ik dat zo moeilijk vind, waarschijnlijk omdat voor mij het oordeel van mijn familie zwaarder weegt dan welk oordeel dan ook.
Maargoed: zware oordelen zijn ervoor om overwonnen te worden!! En dus, zoals Amarens en RUMAG zouden zeggen: bij twijfel; DOEN! Ik twijfelde eigenlijk toch al niet 😉 Toch wel een beetje met knikkende knieen sta ik daar, maar het lukt! En behalve 2 tekstfoutjes die ik opvul met een mooi bijpassend gemurmel gaat het goed!!! Geen idee of ik de tips goed toegepast hebt, want letten op ‘hard’, ‘zacht’, ‘intiem’, ‘goed articuleren’, ‘hard aanzetten’, ‘aavnoo’ en ‘aano’, ‘open klanken’ & let op je gehemelte’ kan niet altijd allemaal tegelijk bewust. Als ik de reacties terug hoor, was het heel goed om te horen.. hoewel m’n familie misschien een heel klein beetje bevooroordeeld is. Maar ach, wat maakt het uit. Nu hebben ze me eindelijk horen zingen 🙂 En nog voor ik eigenlijk goed en wel bekomen ben, mag ik me alweer klaar gaan maken voor mijn volgende ‘gig’ 😉 . Vrijdag treden we met de Radius Safe House band op tijdens de kerstborrel. Er staan 13 nummers op het programma, waaronder Adele van afgelopen woensdag… dit alles is gekoppeld aan een fantastische sponsoractie van twee collega’s voor het KWF (zij fietsen om voor onze band stroom op te wekken 🙂 ). Woensdag had ik al het gevoel er klaar voor te zijn. Het podium helemaal ingericht en nu hoeven wij alleen nog maar te doen wat we tot nu toe steeds gedaan hebben!

En hoewel ik er kei-kei-keiveel zin in heb, is ook de donderdagnacht er niet eentje om meer energie van te krijgen. Misschien dat ik 4 uurtjes gemaakt heb. Uiteindelijk is m’n laatste truc (rustgevende muziek op de achtergrond) misschien wel degene waar ik nog het best moe van werd. Een voordeel is dat ik normaal al energie heb voor 10, maar nu met de stoot adrenalINE die ik voel erbij, komt al dat slaapgebrek wel goed.
Ik ben blij dat ik vanmorgen op mag staan! YES! Vandaag is het zover!!! De grote dag waar ik al zo’n tijd naar uit gekeken heb. Ik ben er helemaal klaar voor:
– Kerstjurk: CHECK!
– Bolero: CHECK!
– Panty: CHECK!
– Bijpassende pumps: CHECK!
– Mooie ketting: CHECK!
– Haar (net gedaan om 06:00): CHECK!
– Make up: CHECK! 😀

en oja…. Klein detail… zangstem… CHECK! Die doet het gelukkig ook vandaag 😉
Er is slechts 1 nadeel aan het geheel en dat is dat alle zooi in een tasje mee de trein in moet zo direct. Ik heb namelijk eerst nog 2 klasjes om les te geven om 10:00 en die wil ik mijn nieuwe kerstjurk even niet aan doen 😀 . Dus net voor de soundcheck (klinkt wel professioneel he 😉 ) om 12:00 ga ik me even omkleden en dan is het aftellen.
Ik heb niet de illusie dat ik veel in mijn maag zal krijgen tijdens de kerstlunch, maar dat maakt ook niet uit. Ik leef op lucht haha. Neehoor, komt goed. Ik heb er zin in jongens! Zit al voor te genieten met de liedjes in de trein (geen auto met zingen vandaag, het is immers ook nog een kerstBORREL! 😉 )

Ik hoop dat m’n collegaatjes lekker kunnen genieten en nog belangrijker: dat ik er zelf lekker van ga genieten, want dit is wat ik leuk vind om te doen en waar ik gelukkig van word en energie van krijg… en dat doe ik dan dus 😀

Van het weekend kun je lezen hoe het was, want daar zijn vast ook verhalen genoeg over te schrijven 😉 😀