Wij hebben WiFi, zij hebben Boeddha… [Bangkok]

Wat een dag! Eigenlijk ben ik er gewoon sprakeloos van… wat een indrukken heb ik vandaag gekregen. Na dag 1 (officieel dag 3) voelt dit al aan als een geslaagde reis. Vandaag was een dag van tegenstellingen en wat hebben we enorm veel gedaan, gezien en ervaren.

Zwaar was het wel even vanmorgen om 05:15 toen de wake-up call kwam en ik uiteraard de telefoon op nam om te horen of er iemand aan de andere kant van de lijn was… Het ontbijt maakte echter alles goed: yoghurt met noten, havermout, gedroogd fruit, maar ook gewoon fruit, warme gerechten, sushi, allerlei eiergerechten. Een feest voor het oog en zeker voor mijn mond. Hier kan ik wel aan wennen! Natuurlijk wilde ik weer alles proberen, dus wat tijd uitgetrokken (en wat plek in mijn maag gereserveerd, maar verzadiging is onvermijdelijk met zoveel keuze).

Om 8:00 zijn we gestart met fietsen en wat heb je ineens veel aan zo’n dag als je zo vroeg op staat. Samen met de fietsgids zijn we in een lange slinger Bangkok door gefietst, door de kleinste steegjes, de vieste plekjes, de ranzigste luchtjes, langs de mooiste tempels.

Prachtig om de cultuur van de stad en de mensen die hier leven in te ademen. Heel bijzonder om te zien hoe ze leven. Te voet hadden we lang niet zoveel gezien en met de auto waarschijnlijk lang niet zo goed gekeken, dus de fiets was ideaal. Ik kijk op mijn horloge en het is pas 9 uur! Wauw, nog 2 uur te gaan. Zo heb je wel wat aan je dag. Drie uur lang hebben we gefietst en wat me vooral opvalt is dat de mensen hier teruglachen. Waar ik in Nederland nog wel eens raar aangekeken wordt, omdat ik altijd vriendelijk naar mensen glimlach of knik, wordt er hier altijd terug gelachen. Dat geeft een fijn vredig gevoel. Ik kijk mijn ogen uit (val een paar keer van mijn fiets, omdat ik natuurlijk weer tegelijkertijd wil fietsen én een foto wil proberen te maken… je kent me) en voel me……. gelukkig. Wat een eer om hier te mogen zijn om al dit moois te zien. Er valt een soort rust binnen en dat realiseer ik me heel bewust terwijl ik dolgelukkig verder fiets. We rijden midden door een vismarkt (daar wil je niet dood gevonden worden en die lucht associeer ik later die middag nog verschillende keren met die markt) en een bloemenmarkt. De mensen zijn hier arm, maar zo te zien wel heel gelukkig met wat ze hebben. Ze wonen in krotten, maar hebben wel een tv. Het is maar waar je prioriteiten liggen! We bezoeken een tempel en offeren bloemen aan boeddha

en na 3 uur keren we terug naar de startplaats.

Met de boot mee, lunchen verderop en dan naar het paleis en de tempel van de Emerald boeddha. En wat een wereld van verschil: waar we vanmorgen de armoede en het dagelijks leven hebben gezien, zien we hier……. geld, pracht en praal, 24 karaats goud, zo ver als we kunnen kijken is hier geld gespendeerd. Het is werkelijk een plaatje en adembenemend, indrukwekkend. Dat kan ik alleen maar uitdrukken in een paar plaatjes…

Het is heel bijzonder om te zien wat de mensen hier over hebben voor boeddha, opgaan in hun geloof. Mensen mediteren, zijn er bewust bij, lopen langs, doen of laten alles voor deze verering, net als wij soms niets kunnen laten voor onze smartphone. Steven maakt een mooie quote: “Wij hebben WiFi, zij hebben Boeddha“.

Ruim 3 uur lopen we met zijn 22-en in de brandende zon van 38 graden. Het is hier drukkend, vochtig, warm, bloedheet. Daar wen je wel aan, zolang je er maar niet over praat… maar het energielevel begint af te nemen. We kunnen het niet bijhouden met drinken en zweten en na het paleis haken we massaal af. We zijn op. Dat klinkt een beetje suf en gek, maar het is niet vol te houden na zo weinig slaap en weinig wennen aan ’t klimaat. Ik heb meerdere momenten vandaag het gevoel gehad dat ik aan het wankelen ben op mijn benen, een soort van zeebenen. Een heel gek gevoel… ik ben niet de enige! Hoort erbij zullen we maar zeggen. Je zweet hier ook boven je oksels en niet alleen er onder, dat is ook een best bijzondere gewaarwording. Geen idee hoeveel liter ik verloren ben, maar teveel in ieder geval 😉 :

Iedereen verlangt naar een zwembad en dus skippen we de laatste tempel en gaan terug naar het hotel. De bus duurt lang, dus ga ik samen met Maggie en Leo in een riksha, waar we afgezet worden voor 400baht (4x teveel, maar is nog steeds  maar 10 euro voor een uur in de ’taxi’).

En dan…… verkoeling….

Wat een prachtig bad op het dak van de lobby en 5e verdieping, met waterval en al. Dobberen maar. Dan uit eten met Nick, Dympie, Joni en Dennis bij “Eat, am are” waar we eten voor EUR 2,00 per persoon. Wij wisten ook niet meer wat we besteld hadden toen we dit bonnetje ter bevestiging kregen….

Afwachten dan maar… 🙂 Lekkerrrrrr 🙂

Daarna nog een Mai tai (bekende lokale specialiteit cocktail met rum, die 5 euro duurder blijkt te zijn dan ons hele diner bij elkaar…), een potje poolen en per ongeluk nootjes jatten van een Engelsman (wist ik veel dat ze van iemand waren) en nu weer terug op m’n kamer.

Wat een heerlijke gevulde dag. Ik heb enorm genoten. Morgen mogen we uitslapen (8:00 ontbijt: mmmm nu al zin in!) en dan op weg voor een boottocht. Daarna misschien met een paar mensen naar het moderne deel van de stad of alsnog naar de beroemde tempel… ik laat het lekker op me af komen.  Tot nu toe lukt me dat behoorlijk goed. Leuke groep! Ik kan weer echt Ine zijn en daar voel ik me ook comfortabel bij :). Ik doe lekker m’n ding en hou dit wel even vol.

Genieten!!!