Vandaag is het een speciale dag, een dag, een mijlpaal die zó bijzonder is dat maar weinig mensen hem zullen halen, maar voor míjn opa en oma is het zover. Vandaag vieren ze hun briljanten bruiloft; maar liefst 65 jaar zijn zij gelukkig getrouwd!

Al jarenlang horen we alle prachtige verhalen. Hoe opa’s broer eigenlijk had met de zus van oma en ze op die manier aan elkaar voorgesteld werden. Hoe oma ’s avonds door de vader van opa helemaal van Delft terug naar Den Haag teruggebracht werd met de fiets (en hij moest dan in het donker weer terug), dat oma en opa samen een ‘kleedje knoopten’ in de kelder van het huis (maar dat kleed kwam nooit af 😉 ). Hoe oma op bezoek bleef gaan bij het gezin van opa toen opa verplicht naar Nederlands Indië vertrok. Dat opa met niets terugkwam en oma met haar spaarcentjes weer kleren voor opa kocht, zodat hij zich weer kon kleden. Hoe ze een huis kochten in het katholieke Brabantse Roosendaal (in de Prunuslaan) en haar moeder haar voor gék verklaarde om zich zó in de schulden te steken (huize kopen was toen duidelijk nog niet zo gebruikelijk). En zo nog wel honderden verhalen over de tijd van opa en oma samen.

Opa en oma op hun trouwdag

Opa, die bij het spoor werkte als leerling-machinist en later als machinist en hoe ze moesten sparen om iets te kunnen doen. Het loon, onvergelijkbaar met huidige tijden waar ze het huis van kochten voor zo’n 10.000 gulden. Onvoorstelbaar zou dat nu zijn. Toen moesten ze daar ontzettend voor sparen, want de lonen waren ook maar rond de 300 gulden per maand.

Drie prachtige dochters volgden in de jaren 60 en in de jaren 80 en 90 volgden maar liefst 7 kleinkinderen, waarvan ik er zelf één ben. Inmiddels zijn er zelfs 9 achterkleinkinderen geboren. En voor opa en oma als echte familiemensen is dat echt het meest waardevolle geschenk en zo hebben ze ons dat ook altijd laten merken.

De afgelopen jaren hebben opa en oma wat stapjes terug moeten doen. Inmiddels 90 en 88, dus niet alles gaat meer even soepeltjes. Eerst niet meer hardlopen, niet meer op vakantie, toen niet meer fietsen. Maar ik kan ongelooflijk veel respect opbrengen voor het feit dat ze elk stapje terug niet zagen als een teleurstelling of falen, maar dat gewoon simpelweg afdeden met ‘die tijd hebben we gehad, en we hebben ervan genoten toen het kon, hè Tinus!‘. Wauw, als dat niet relativeren is weet ik het ook niet meer!

Opa en oma zijn voor mij altijd een groot voorbeeld geweest, innig met elkaar verweven in alles wat zij doen en ondernemen. Elke ochtend nog steeds om half 7 op om om half 8 samen te gaan wandelen. Niet warm in bed blijven liggen midden in de winter? Neehoor, gewoon lekker even wat kilometertjes in de benen. En ook al gaat dat nu wat langzamer en wat meer ondersteuning van een rollator, actief zijn ze altijd.

Een wandeling tijdens Sinterklaas

Toen Bas en ik vorig jaar trouwden was dat één van de dingen die ik vertelde tegen de bijzonder ambtenaar: zoals mijn oma en opa zijn- zo wil ik ook zijn. Ik ben nog niet eens de helft van de leeftijd die zij inmiddels getrouwd zijn! 😐 Maar 65-jaar na data kan ik nog steeds zien dat zij oprecht gelukkig met elkaar zijn, elkaar steunen door dik en dun, luisteren naar elkaar, maar ook kibbelen. Geïnteresseerd blijven in de ander, maar ook in mensen om ons heen. Want je kunt veel zeggen, maar als je bij opa en oma thuis komt vragen ze naar alles wat je de vorige keer verteld hebt: ‘hoe is het die vriendin van je?’ ‘En is het gelukt met dit stuk van je opleiding Bas?

En je weet zeker dat je nooit met een lege maag naar huis gaat…..

Met oma en opa tijdens onze trouwdag

De laatste weken zijn de bezoekjes wat minder geworden. Na mijn skivakantie kwam ik met astma-klachten terug en wilde ik het risico niet nemen. Later werd geadviseerd het risico überhaupt niet op te zoeken en dus heb ik mijn opa en oma al twee maanden niet gezien. Het feest dat in het vooruitzicht stond is geannuleerd tot nader order.

Desondanks proberen we er vandaag toch bij stil te staan. Er is een estafette-loop georganiseerd, waarbij steeds 1 van de dochters en partner met oma en opa op 1,5 meter afstand een stuk van een wandeling loopt. Ik ben stiekem even aangehaakt, omdat ik vakantie had.

Uiteraard met taart en koffie om het plaatje compleet te maken. Een beetje anders en alternatief, maar niet minder goed bedoeld. En hopelijk kunnen we dan, als het corona-gebeuren allemaal een beetje bedaard is, alsnog genieten van een mooi feestje met onze familie die inmiddels bestaat uit wel 27 mensen 🙂

Allemaal voortgekomen uit twee prachtmensen: mijn opa en oma!

Share

One Reply to “Een briljanten bruiloft”

  1. Wat een geweldig verhaal over 2 geweldige mensen, met recht een voorbeeld voor ons allemaal. Hopelijk kunnen we ons wekelijkse koffieuurtje weer snel oppakken, want we missen hen en de andere leden van onze trimclub heel erg. Van ♥️ gefeliciteerd met het 65 jarig huwelijk van je opa en oma!

Laat een antwoord achter aan Diny de Bont Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *