Drie weken in Corona-tijd en ons leven is gereduceerd tot bankhangen, huisklusjes en korte effectieve buitenlucht-snuif-uitjes, maar ondanks het heerlijke weer en de drang om buiten te zijn voelt deze tijd als een mooi moment om even écht tot rust te komen.

Begrijp me niet verkeerd, het is vreselijk wat er allemaal gaande is momenteel en ik realiseer me terdege dat er duizenden mensen op dit moment vechten voor hun leven op de IC en evenzoveel mensen vechten om hun leven te redden, dat mag niet onderschat worden. Daarom ook dat ik me netjes aan de regels houd, 1,5 meter afstand houd tot eenieder en niet onnodig anderen in de weg loop. Buiten mijn ritjes naar familie, af en toe school en een lekker wandelingetje/hardloopsessie ga ik de deur niet uit.

Zo zie ik dat ook in mijn omgeving; men let goed op, de afstand wordt gehouden en je loopt indien nodig met een boogje om elkaar heen. Het is rustig op straat en tijdens het verplichte boodschappen doen wacht ik zondagochtend netjes op een karretje dat de beveiliger na reiniging me aangeeft. Ik manoeuvreer in mijn eentje (want Bas mag niet meer mee) door de Jumbo en ontwijk vakkundig iedere klant en vakkenvuller. Mensen wachten op hun beurt en groeten me vriendelijk als ze merken dat ik rekening houd met de 1,5 meter. Overal hangen bordjes die je eraan herinneren dat je afstand moet houden (tenzij je onder een steen geleefd hebt kun je dat niet gemist hebben). Je kunt duidelijk merken dat wij hier in Brabant al ruim 5 weken in deze fase leven. Het is geaccepteerd en ik merk weinig geïrriteerde dan wel agressieve reacties op. Op de snelweg wordt 100 gereden in alle rust…. en ik geef mijn lessen inmiddels vanaf een behoorlijk professioneel geworden workstation op de eettafel (inclusief twee schermen, laptopstandaard, toetsenbord en speciale muis (want kreeg wat RSI-klachten).

Het kan ook anders realiseerde ik me vorige week. We reden naar Apeldoorn om voor Bas’ bedrijf (Vermeer Boomtechniek) een bladblazer te kopen, zodat hij elke tuin netjes achter kan laten en een afvangtool (om takken uit een boom richting te geven tijdens het vallen). Hierna besluiten we nog een rondje te doen in een park naast de Apenheul als het niet te druk is. En waar je in Brabant overal herinnerd wordt aan de afstand met bordjes, videoschermen, ducktape en dergelijke lijkt hier in Apeldoorn niets aan de hand te zijn. Het is druk op de weg, op straat en zelfs in het park hebben veel mensen nog veel lol met elkaar. Ineens snap ik de opmerkingen van de politiek, waarvan ik zelf inmiddels denk: ‘dat snappen we nu toch allemaal wel‘. Blijkbaar niet, want de jeugd waant zich hier onoverwinnelijk terwijl ze een joint met zijn tienen wegwerken in de speelweide. Ik probeer me er niet aan te irriteren en vraag me af of het aan een week verschil van perspectief ligt.

Toen we enkele weken geleden op de heide wandelden met Dees & Roy (uiteraard ook op afstand) realiseerden we ons ineens hoe vanzelfsprekend we vrijheid eigenlijk altijd genomen hebben: en hoe het voelt nu je ineens voor je eigen veiligheid gebonden bent aan je huis. Vrijheid beperkt zich tot je voordeur. Je kunt niet meer zomaar overal heen gaan waar je heen wilt. En de enige simpele actie die we moeten doen is thuis blijven. Hoe moeilijk kan het zijn!

Maar het laat me ook nadenken over alle dingen die dit alles zou kunnen opleveren: we zijn verplicht om in plaats van doorgaan-doorgaan-doorgaan eens rustig aan te doen, niet van de ene vrienden naar het volgende uitje te rennen, maar gewoon thuis te zijn. Ouders kunnen weer wat meer bij hun kinderen zijn. Het CO2-en stikstofprobleem lijkt ineens te zijn opgelost zonder al die dagelijkse uitstoot en we realiseren zich weer wat het is om écht samen te zijn. We zijn al tevreden na een simpele boswandeling (en in het bos is het zowaar ineens druk). Studenten vertelden me van de week in een Teams-gesprek dat ze graag weer naar school willen kunnen (hoe lang geleden is dát!), ouders realiseren zich wat docent zijn inhoudt. En blijkbaar is op afstand onderwijs geven in onze onderwijssector echt niet zo’n slecht idee voor een ICT-vak. Je hoeft niet te denken over wat je vanavond gaat doen, want het wordt thuisblijven of een luchtje scheppen. En wat een rust, overal is een excuus voor: het kan niet, want corona.

Het voelt alsof we samen een EK doormaken, waarin we géén gezamenlijke juichfactor hebben, maar een gezamenlijke vijand die zorgt voor een saamhorigheid en zwarte humor. Het leukste uitje betreft momenteel de rij bij de Gamma buiten in het zonnetje, een wandeling naar de ijsjeszaak of een boek lezen in de tuin. Ook best verfrissend! We hebben zelfs alweer gewoon een ouderwets spelletje gedaan! Hebben jullie dat trouwens ook? Dat je tv kijkt, mensen dicht bij elkaar ziet staan en denkt: “hee, dat mag niet; neem afstand!” haha, zo snel zit zoiets in je hoofd 😉

En ja: ik kijk nu ook alweer uit naar het eerste etentje dat we mogen hebben, gewoon gezellig met vrienden afspreken en samen kletsen, knuffelen met iedereen die ik normaal graag een knuffel geef, lesgeven aan een groep met studenten waar ik aan hun gezicht kan zien of ze het begrijpen of ik het nog een keer moet proberen, op vakantie; misschien nu niet naar Jordanië (we zouden eigenlijk maandag 20 april vertrekken), maar gewoon binnen Nederland is ook al prima. We kunnen met heel wat minder tevreden zijn dan we waren. Intussen sponsoren we elke week een restaurant om ons steentje bij te dragen aan de economie.

En misschien klinkt dit wel een beetje idealistisch, maar als dit dan straks allemaal over is…. dan hoop ik dat we onthouden dat we het samen moeten doen, we blij mogen zijn als we eens een keer iets leuks kunnen doen, dat we niet alleen aan onszelf moeten denken, dat we elkaar moeten helpen, wat vaker langs onze opa’s en oma’s moeten gaan, de zorg een forse loonsverhoging verdient en dat je er niet komt door gewoon maar wat populistische termen te roepen die aanzetten tot egoïsme en eigenbelang? Dat we af en toe eens moeten stilstaan om weer vooruit te kunnen gaan.

Zó en nu weer verder in het 5e boek van de Zeven Zussen. Voor je het weet, zijn ook die allemaal uit 😉

Share

2 Replies to “Genieten van verveling!”

  1. Mooie blog Ine, geeft heel goed de tijdgeest aan met al zijn voor- en nadelen en opmerkelijke en ongewone zaken. 👍😃

  2. Mooi geschreven meis. Hoop net als jij dat dit zorgt voor meer bewustzijn. Minder is vaak precies genoeg.
    Liefs
    Joyce

Laat een antwoord achter aan Joyce Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *