Eenheid in verscheidenheid [Jakarta]

Selamat datang di Indonesie; Welkom in Indonesië, sinds gisteren ons thuis voor de komende 3 weken! Na 3 jaar geleden Thailand, 2 jaar geleden India & Nepal en vorig jaar wederom Thailand & Cambodja, bezoeken we dit jaar ons 5e Aziatisch land.😃 Inspiratiebron voor deze vakantie zijn mijn opa en oma. Opa moest van 1948 tot 1949 vanwege de verplichte dienstplicht naar Indonesië, dat toen al in de richting van onafhankelijkheid ging. Het was een barre reis, waar mijn opa soms, maar vaak liever niet aan herinnerd wordt. In 1996 en 2000 zijn mijn opa en oma (terug) naar Indonesië gegaan om het land te zien en waren onder de indruk van de vredelievendheid en weinig wrok die de mensen tegen Nederlanders koesteren. Altijd spraken zij met liefde over dit prachtige land met de fijne mensen en zo komt het dat wij (Starring: Arie, mama, Carmen, Basje en ik) nu, in 2018, nu mijn moeder en Arie 25 jaar getrouwd zijn, terugkeren naar dit bijzondere land ☺

Voor 14 uur vliegen

Na een vlucht van krap 14 uur met veel turbulentie, waarbij we alle vijf op een andere plaats in het vliegtuig zitten (in een soort van treintje achter elkaar haha), komen we aan op Soekarno Airport en ik moet zeggen: ik ben Echt Heel Erg Brak! Zelden heb ik me na een vlucht zó brak gevoeld. Maar ja, meestal reizen we dan ook in de avond, komen in de avond aan en kunnen daardoor vrijwel gelijk in bedje kruipen. Nu komen we echter om half 8 ’s ochtends aan en na een gebroken nacht met geen noemenswaardig uurtje slaap (wel 4 films waaronder kwaliteitsfilm Legally Blonde) wil ik eigenlijk het liefst naar bed. Dat is uiteraard geen optie, want om een enorme jetlag te voorkomen moet je de dag doorhalen.

Schade na 14 uur vliegen

Op de luchthaven maken we gelijk kennis met onze Indonesische Nederlandssprekende gids Nugi (uiteraard met eigenlijk een veel moeilijkere naam, maar hij maakt het ons gemakkelijker door een soort Nederlandse afkorting te maken 😁👌 ). Hij bevalt me gelijk, dus dat scheelt al de helft.

We maken een rondje door Jakarta, wat op het eerste gezicht niet echt een heel bijzondere stad lijkt. Er zijn wel koloniale gebouwen bewaard gebleven van de Nederlands-Indie-tijd en deze zijn mooi onderhouden en sfeervol bewaard gebleven. Na de uiteraard voor ons bekende Aziatische overbevolkte wegen en files komen we bij Sunda Kelapa, een haven met houten schepen, waar binnenlands materiaal zoals cement verscheept wordt. Waar men vroeger over de smalle loopplank het schip op moest met zware zakken van 50kg, wordt ook hier tegenwoordig enigszins techniek ingezet om op het schip te tillen. Daardoor verdienen ze wel minder, maar ze doen wel langer met hun rug! En hoewel enig likje verf op zijn plaats zou zijn op de boten is alles hier prima in werking, en daar gaat het toch om?

Nugi vertelt ons meer over Java, het 5e eiland qua grootte van Indonesië. In Indonesië wonen in totaal 255 miljoen(!!) mensen, waarvan 52% op Java (128.000 km2) woont. Het land heeft als belangrijkste motto ‘Eenheid in verscheidenheid’, omdat zoveel verschillende mensen met zoveel verschillende culturen, maar ook verschillende eilanden met verschillende gewoonten en dialecten in eenheid en goede harmonie met elkaar samenleven. Dat zie je ook aan de moskee en kerk, die in Jakarta met de ingang tegenover elkaar geplaatst zijn; in harmonie naast elkaar ondanks verschil in religie. En eigenlijk vind ik dat wel een heel mooie gedachte. Je kunt heel verschillend zijn, maar elkaar toch respecteren en waarderen om wie je bent Na een gezond drankje in Café Batavia (geheel in jaren-30-stijl) en onze eerste geocache in Indonesië daar om de hoek is iedereen te slaperig om nog boe of bah te zeggen en is het ’s middags 1 uur. We mogen ons hotel in! En na een powernapje van 2 uur duiken we het zwembad op de 6e verdieping nog even in… LEKKURRRR! 🐳

In de avond eten we in het hotel-restaurant Alila, doen nog een boodschapje en liggen dan om 20:45 op bed… hahaha wat een tijd hè. Al gauw slapen we, worden nog wakker van een telefoontje midden in de nacht en staan vandaag op rondreis-standaardtijd 06:00 op. Nugi vertelt ons terwijl we de slaap uit onze ogen wrijven over de 3 problemen van Jakarta:

• Overbevolking (in de drukste stad Jakarta moeten elke dag teveel mensen in en uit voor werk
• Overstroming (Jakarta ligt net als Nederland maar net boven zeeniveau)
• Verkeer

Voor dat laatste in combinatie met het eerste hebben ze 3 inventieve oplossingen bedacht:

1. Men moet minimaal met 3 mensen in de auto rijden door de stad rijden (dus carpoolen), anders krijg je een boete.
2. En deze is echt wel bijzonder!: Afhankelijk van of het kenteken even of oneven is mag je op een even of oneven weekdag door de stad rijden en anders moet je een alternatieve route nemen.
3. Reizen met het openbaar vervoer zorgt voor 17% minder mensen in het autoverkeer, waar het probleem het ergst is en dus proberen ze dit uit te breiden met een enorme monorail boven de stad (suuuupervet!) waar je dus ook overal mensen aan ziet werken!

We rijden verder en bezoeken een botanische tuin, die door Nederlanders aangeplant is 201 jaar geleden en waarvandaan nog steeds communicatie en onderzoek plaatsvindt met de Universiteit van Wageningen. We zien gemberplanten, worstbomen, koffiebomen, kanariebomen, junglebomen en allerlei bomen die wij thuis ook hebben, maar hier in veeeeel groter formaat!

Echt huuuge hoe groot sommige bomen in die 200 jaar geworden zijn. Ook bamboe groeit hier volop en onze locale gids vertelt ons over 3 soorten bamboe: geel (voor decoratie en medicijnen), groen (voor steigers en de bouw) en zwart (voor kunst). Het groeit meer dan een meter per maand, dus men moet hier opletten dat het niet gaat woekeren.🎋🎋🎋

Al met al leren we weer heel wat over dit mooie land zo in een dagje. Terug in de bus hebben we nog een lange busrit voor de boeg, maar gelukkig hebben we iets om naar te kijken: ze zijn dus die, zoals ik al zei, HUGGGEEE monorail aan het aanleggen tussen Jakarta en Bandung en de bouw verloopt in verschillende stadia en dat is echt suuupervet om te zien haha. En dus kijk ik naar betonstaalvlechters, mallenmakers, steigeropbouwers en dergelijke terwijl we rustig door hobbelen over de drukke en langzaamrijdende weg naar Bandung.

Intussen vallen we een voor een eventjes in slaap om daarna weer een boeiend verhaal te horen van Nugi over de onafhankelijkheid van Indonesie en de ontzettend populaire politiek leider van nu ‘Joko Widodo’, die daadwerkelijk de straat op gaat om met de mensen te praten en te kijken wat hij kan doen om hen een beter leven te geven. Hij komt zelf (in tegenstelling tot veel politiek leiders daar uit het verleden) niet uit een welgestelde familie en weet dus waar hij vandaan komt. Volgens Nugi heeft hij al veel voor het land betekend en 91% van de stemmers op hem achter zich bevestigt dat (3% andere partij en 6% niet gekozen (dat is weer eens wat anders dan het aantal niet-stemmers in Nederland 😉)

Na een lange rit komen we vanavond rond 19:00 aan in ons hotel in Bandung en na even wachten op de koffers en een lekker etentje met aan tafel gebakken vlees, zoeken we nog even een geocache. Die vinden we niet, maar wat we wel vinden is een prachtig plein waar alle locals zich vermaken en gezellig samen de avond doorbrengen. We genieten even van dat tafereel en zijn per ongeluk niet voor het eerst vandaag zelf ook een toeristische attractie en staan al gauw op de foto met wat locals. Na wat foto’s van de prachtige minaretten bij deze locatie gaan we weer terug naar het hotel, kruipen we nu zo weer lekker in bed (terwijl ik dit overlees slaapt Bas zelfs al haha), want we zijn al wel wat wakkerder, maar nog niet helemaal bijgekomen van de jetlag. Morgen wordt weer een lange intensieve dag langs de batikfabriek, Wajangpoppenmakers en Angklun-spelers. En er gaat nog veel meer tofs komen, maar dat is voor later! Wij vermaken ons hier wel, dus maak je vooral niet druk om ons welzijn, gezelligheid genoeg 😉😁Welterusten allemaal voor over een uurtje of 5😜