Bivak badkamerverbouwing

Zó! Live vanaf de slaapkamer van ons tijdelijke ‘opvangadres’ bij mijn moeder en Arie, waar we momenteel bivakkeren is hier dan weer een nieuwe blog. Inmiddels alweer 5,5 dag onderweg. Bij ons thuis zijn we (of eigenlijk ‘ze’, want ik voeg niet bijster veel toe) namelijk de badkamer aan het verbouwen. Van de badkamer uit 1973 rest inmiddels niets meer dan wat muren, een plafond en een vloer. Niet dat er al veel in zat, want met enkel een douche en wastafel had je het wel gehad, maar toch. Anno 2017 willen we toch iets meer en daarom wordt hiervoor in de plaats op 6m2 een bad, douche, wc, wc-meubel en radiator geïnstalleerd. In het kader van: wensen gaan boven praktische zaken 😀 . En we pakken ook gelijk de wc mee. Bij een verbouwing komen altijd meer dingen kijken dan het installeren van een paar items ik had het kunnen weten. Eerst moet er gesloopt worden voor er weer opgebouwd kan worden. En dus is het momenteel een komen en gaan van loodgieter,  elektriciën, betonboorder en bouwman, dus we zijn maar even tijdelijk gevlucht. Zéker een goed idee geweest en daarnaast is het zo erg nog niet om weer een weekje terug onder moeders vleugels te zijn 🙂 .

Afgelopen woensdag was er wel even stress in de tent. Aanvankelijk hadden we woensdagavond vrienden uitgenodigd om te komen eten, druk als we zijn, maar dat hadden we nét uitgesteld om rustig te kunnen inpakken (soms plannen we ook wel eens bewúst rust in 😉 ) toen onze beste aannemer belde met “ja, want als vanavond dan de loodgieter komt om te demonteren….“. Uhhh wacht: Loodgieter?! “Ja loodgieter, want dan kan ik morgen gelijk beginnen, kan ’s middags de betonboorder komen en ’s avonds al de elektricien….” Inmiddels draaien er 20 radartjes in mijn hoofd die proberen in vogelvlucht de planning om te gooien, maar dat lukt zo snel nog even niet… vanavond hadden we eigenlijk bedacht om in te pakken, op te ruimen, spullen naar mijn ouders te brengen en morgenochtend wilden we nog even douchen…? Al die woorden blijven even steken in mijn gedachten, want die avond hebben we niet alleen geen douche meer, maar ook geen wc-systeem meer…

Net nadat ik nog fijn even wat shampooflessen opberg, wat ondergoed, sokken en broeken in een koffer gooi en op advies van de aannemer niet alleen een briefje in de bus gooi bij de buren, maar bij het hele blok vanwege de ’te verwachten herrie die door het hele blok te horen is in verband met betonijzeren muren‘, staat meneer de loodgieter voor mijn neus. Wel heel leuk dan te horen dat hij dan wel weer bij ons op school heeft gezeten. (Y) Hij demonteert letterlijk alle onderdelen van onze badkamer, zodat na een uurtje niets anders rest dan een stel tegeltjes, een lamp en een afvoerputje. Hmm, nee hier kunnen we niet echt echt niet meer douchen. Ook het wc-systeem wordt verwijderd, maar de pot blijft nog even, zodat we vannacht bij hoge nood met een emmertje door kunnen spoelen. Wederom ben ik blij dat ik mijn moeder gevraagd heb of we mogen komen logeren, want als echte scout wordt ik hier toch ook niet blij van. We droppen onze spullen bij asielzoekerscentrum mama & Arie en gaan terug richting huis.

Het eerste nachtje bivakkeren we nog in ons eigen huis, maar het wordt een nachtje met weinig slaap. Ergens in je achterhoofd ben je er toch mee bezig en dan vooral de vele herrie voor de buren en of de wekker wel goed staat. Om 07:00 staat de aannemer (vanaf nu Mark) namelijk voor de deur. Vandaag gaat het beginnen! En hoewel hij er helemaal vrolijk en klaar voor is, lurk ik nog wat druppels koffie weg in de hoop dat ik dan iets wakkerder overkom (wat jammerlijk faalt). Tien minuten later staat er een huge vrachtwagen voor de deur met kraan (kraan = mijn graadmeter van een grote vrachtwagen) die allerlei benodigd spul uitlaait. In de stromende regen tillen we even mee, waarna Mark met een rol stucloper binnenkomt. En dat werkt beter dan een hele kan koffie: stucloper! Daarmee is ook gelijk mijn vraag: ‘moeten we hierna nieuw laminaat leggen’ beantwoord 😀 . Een half uurtje na binnenkomst staat onze complete woonkamer vol met zooi, is de vloer onherkenbaar en hebben we het kleed uit voorzorg ook maar even opgerold. De deuren op de eerste verdieping sluiten we angstvallig en een half uurtje voor Bas vertrek ik om na 10 minuten een foto van Bas te ontvangen van een badkamer die al half gemolesteerd is: zéker goed dat we hier de komende dagen niet zijn, want ik ben hier niet zo goed in. Dingen gesloopt zien worden zorgt al jaren voor een emotie waar ik niet zoveel mee kan.

Die dag krijg ik niet veel mee van het lesgeven. Ik probeer de betrokken enthousiaste docent uit te hangen, maar met deze hoeveelheid slaap en spanning in mijn hoofd is het niet mijn beste dag en ik excuseer me dan ook voor mijn afwezige houding. Het mag je niet beïnvloeden, maar als je ergens vol van zit is het moeilijk om daar volledig afstand van te doen. En uiteraard heb ik al het idee dat mijn huis instort en bouwvalwaardig is op het moment dat er nog maar 1x tegen geslagen wordt met een hamer (in het kader van ‘zeg maar dag met je handje tegen je huis), dus heel realistisch is dat beeld ook niet. 😐

De mannen maken een lange dag donderdag en bij thuiskomst is alles volledig gestript, geen pot meer beneden, gat in de grond, vloer uitgebroken, gaten in het plafond voor nieuwe leidingen, uitgefreesde muren en de elektra die aangelegd wordt. En de mannen werken hard! En ik kan niet ontkennen, hoe netjes ze ook werken: deze mannen ownen de place gewoon even deze weken. Even is het niet mijn huis, maar hun huis waar ze bezig zijn. Hun spullen, hun bouwmateriaal, hun koffiebekers. En alles wat ik kan doen is toekijken, koffie maken en vragen beantwoorden. Je kunt maar ergens goed in zijn. Die donderdag is er veel gebeurd. De basis is gelegd, de gaten zijn gemaakt, de betonijzeren muren uitgefreesd, de vloer er deels uit, de tegels er af. Meer kun je niet slopen zou ik zeggen.

En de dagen erna wordt het eigenlijk alleen maar mooier. Terwijl je eerst nog het gat in de grond zou kunnen gebruiken voor een plasje, kan je dat met de nieuwe afvoer al niet meer (in de muur plassen wordt lastig). De studeerkamer komt vol te liggen met een laag ondefinieerbaar stof, maar het werk gaat gestaag door op vrijdag en zaterdag en zaterdag is zelfs de wc al getegeld. Krap 3 dagen na start is de wc al zo’n eind! Wauw! 😀

 

    

En ik moet zeggen: ik heb er eigenlijk weinig stress van. Hoewel ik verwacht had dat het spanning op zou leveren, doet het dat bijna niet. En als er iets is dat ik niet weet, heeft Mark het doorgaans al opgelost. Heel fijn zo iemand waar je niet na hoeft te denken of het wel goed komt.

Ook de logeerpartij bij mijn ouders verloopt goed. Er is na vijf dagen nog niemand gewond geraakt en al met al is het eigenlijk best wel gezellig. We hebben onze eigen kamer (waar ik nu blog) en Bas heeft de Xbox (who needs more?!). Toch verlang ik uiteraard wel weer naar ons eigen huisje, stekje met ons nieuwe bad. Met het ideaalbeeld dat ik lekker in bad lig, plankje over bad heen, glaasje wijn er op, boekje er op en dan maar lekker chillen in het schuim. In het echt is het vast niet zo fantastisch, maar laat mij dat beeld nog maar even hebben tot ik de realiteit onder ogen zie. Over niet al te lange tijd is het al zover: donderdag over een week zou het af moeten zijn! Krap twee weken na de start, ik moet zeggen dat ik het ook niet zo snel had verwacht 🙂 Maar alleen maar mooi; dan kunnen we als het goed is gaan genieten van een mooie nieuwe badkamer en mogen jullie tegen die tijd weer even meegenieten met de mooie fotootjes of het echie 🙂 (klik op de foto’s voor een vergroting)