Zondagochtend 06:30; de wekker gaat. M’n hoofd voelt echt alsof het maar 6 uur heeft kunnen slapen. Oh wacht?! Ik heb ook maar 5,5 uur geslapen!!! ๐Ÿ˜‰ Wie wil er nu op 3e kerstdag op dit tijdstip wakker worden… Nee ik ook niet ๐Ÿ˜ , maar als je op verrassingsvakantie gaat moet je misschien op slaap wat inleveren. ๐Ÿ˜‰
Dus: Douche aan-Bak koffie er in-en het lijkt goed te komen. IK HEB ER ZIN IN!!!! Om 08:00 sta ik met een hikerugzak met een gewicht van minimaal 2x mijn schooltas van vroeger (buiten matje en slaapzak vind ik mijn toilettas en kleding uiteraard belangrijker dan het rekening houden met het totaalgewicht op mijn rug). We blijken met 8 op pad te gaan (Tim, Gerda, Ellen, Priscilla, Marc) waarvan Jeroen & Maike organiseren. En na nog een bak koffie en veel bekijks om onze 8 hiketassen (categorie: tas, waar ga je met Ine naartoe?!) krijgen we een telefoontje met een voorgeprogrammeerde instructie. De sms die volgt geeft ons een strippentocht vanaf station Roosendaal ๐Ÿ˜€

image

Strippentochten zijn gemaakt om keihard fout te lopen, maar zoals Marc het zegt: ‘je moet het gewoon op je eigen manier interpreteren, kom je niet uit, dan sla je die weg gewoon over’. Uhuh! Dan weet je in ieder geval zeker dat je fout loopt! We lopen zo ongeveer langs alle huisadressen waar iedereen zo’n 3 uur eerder vertrokken is… ๐Ÿ˜‰

image

image

We doen een shitload aan boodschappen, waarbij we totaal geen rekening houden met het feit dat we het ook mee moeten slepen. Prioriteiten stellen: inhoud is belangrijker dan gewicht! Je moet je voorstellen dat er 5 debielen door een winkel rennen en 1 voor 1 dingen in de kar mikken die ze lekker vinden, zonder enige vorm van leiding. En dan krijg je dus macaroni met hamburgers op t menu…

image

Na 15 km LOPEN, 2x pauze en 15 kg bepakking blijken we pas op 1/3 van de strippentocht te zijn en dat is dan nog zonder het eind van de tocht meegenomen wanneer we graden moeten schieten en nog 5,6 km extra moeten lopen. Dat mag de pret niet drukken. ๐Ÿ˜‰ Mijn benen kunnen dit prima aan, hoewel ik de fulltime spierpijn van het bootcampen wel voel. Het is een groot feest van gezelligheid en leuke gesprekjes. Het Bose-boksje wordt aangeslingerd; muziek aan en doorrrr. ๐Ÿ˜€

image

We lopen al 23 km naar het onbekende. Spanneeeeeend!!! De straaltjes vocht lopen langs mijn rug. Zweet overal van de goede inspanning. Je kunt het wel een beetje vergelijken met het gevoel van warmte bij het skiรซn. Helemaal doorweekt van de activiteit, maar als je iets uit doet vat je een kou. Dat is sowieso snel met zoveel bepakking op je rug. En dus houd je alles aan en loop je gewoon de hele dag met een vieze bezwete warme klamme plakkerige huid. Ik heb niet echt last van m’n benen, meer van m’n heupen, schouders en kleine teen waar m’n tas op rust. Het corrigeren gaat na zo’n tijdje ook wat moeizamer. Stap je dus verkeerd, dan voel je dat gelijk door heel je lichaam.

image
En na veel perentaart, oreo’s, brosse eierkoek, ranja, sla, breaker, supergezelligheid en een tocht over de Kalmthoutse heide komen we na krap 30 km(!!!!) aan bij onze locatie voor de eerste nacht: het scoutinggebouw van Ossendrecht. Bekend! Hier ben ik vaker geweest! Het eerste wat ik denk is: YES! Daar hebben ze banken! ๐Ÿ˜€ Want ik weet zeker dat ik op t matje dat ik bij me heb nauwelijks kan slapen (iets met vrouwelijke heupen! ๐Ÿ˜‰ ), en na deze 30 km is het wel tof om een beetje op te kunnen laden voor morgen en dus wat te slapen. ๐Ÿ˜€ Eenmaal in het gebouw ploffen we neer op de grond, uitgeteld, en hebben geen seconde zin meer in eten koken. En dus vervangen we, na het verbranden van 1800 kcal met deze 7 uur durende tocht, de macaroni รก la hamburger voor pizza en kapsalon terwijl op de bank de รฉรฉn na de ander inkakt en niet meer overeind kan komen van de beenpijn, blarenpijn, enkelpijn en heuppijn. Iedereen waggelt dus rond als een pinguรฏn, onderwijl klagend over of het morgen weer zo zwaar zal zijn. Er is maar 1 iemand die dat weet… En die gaat het niet vertellen! Inmiddels is de douche gemaakt, dus kunnen we het plakkende zweet op de rug lekker weg proberen te wassen. Althans, als we nog lang genoeg in de douche kunnen blijven staan voor we instorten! Ach met tikkels overleef je alles! Lang leve de kleurstof!!! ๐Ÿ˜€ ๐Ÿ˜€ ๐Ÿ˜€ ๐Ÿ˜€ ๐Ÿ˜€

Gezellig is het hier in ieder geval wel! Zin in morgen (waar zou de reis verder heen gaan?!), maar eerst de beentjes wat welverdiende rust gunnen. ๐Ÿ˜€

image

Share

5 Replies to “De reis naar het onbekende [1]”

  1. * 30 km. Al de eerste dag! Wie heeft dat geraden? Ik vind 25 km. per dag lopen , en met bepakking al een behoorlijke opgave! Chapeau. Nog veel hike plezier gewenst, en natuurlijk goed weer.??

    1. Hahahaha volgens mij zat jij daar het dichtst bij, oompje!!! Ik vond het ook een uitdagende opgave en gelukkig gaat het me goed af. Gaat goedkomen ??? Leuk leuk leuk! Dankjewel en een fijne avond verder!

  2. Hee die Ine, een avontuur is het absoluut,als je gewoon niet weet waar je In de avond je “bedje” opzoekt,en in de morgen weer”vrolijk”op pad gaat naar het onbekende. Veel ontdekplezier nog,groetjes tante Monique

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *