Nog 4 uur en 44 minuten tot onze transfer. Nog 9 uur en 4 minuten tot we mogen inchecken en nog 11 uur en 3 minuten tot ons vliegtuig naar Abu Dhabi vertrekt, maar niet voordat we over 1 uur en 3 minuten een afscheidsborrel houden. Met onze gehele groep drinken we dan in happy hour in de strandbar er nog eentje om te proosten op deze vakantie, want dat het een geslaagde vakantie was; dat moge duidelijk zijn!
Gisteren en vandaag zijn vooral heerlijk relax: rust. Gewoon lekker niks doen, hangen aan het zwembad, bruin worden, overspelen met een balletje en niks doen. Een burger eten, een smoothie drinken, een wandelingetje maken en niks doen. Een oliemassage krijgen en gewoon genieten. Een boek lezen, een wandeling maken naar de apenrots langs het strand in mijn eentje en terug en niks doen. Kwallen en krabben kijken, over de avondmarkt flaneren en kijken naar glaskunst en jazzmuziek. En niks doen. Niks doen heeft ook zo zijn schoonheid. Hoewel ik deze vakantie 9 dagen zo intensief beleefd heb, voelt het goed om deze laatste 3 dagen daar even van bij te komen in het paradijs. Gelukzalig te genieten van een gewone douche, het feit dat ik thee kan zetten op mijn kamer en in badjas op mijn balkonnetje kan zitten.
De koffer lijkt na het ophalen van de was bij de laundry dicht te gaan, dus dat zou een gelukje bij een ongelukje zijn. Dat is het enige dat nog moet gebeuren. Even lekker douchen, mijn laatste spulletjes inpakken en naar beneden vervoeren. Ik geloof dat we rond half 9 opgehaald worden voor onze 2,5 uur durende transfer naar het vliegveld. Dit keer is dat wat minder eenzaam dan de vorige keer. Onvoorstelbaar. Ik begon 2 weken geleden aan deze reis. Alleen. Met mijn rugzak stoer op mijn rug het avontuur tegemoet. Geen idee wat me te wachten stond en wie ik tegen zou komen, of ik ze zou mogen en of ik uberhaupt in Thailand aan zou komen. Stil aan het raampje; mensen kijkend naar mij: ‘met wie gaat dat meisje op reis?’. Niet gespannen, wel benieuwd. Nu gaan we terug naar huis en heb ik met mij 12 mensen die ook datzelfde vliegtuig in stappen. Die allemaal hetzelfde avontuur beleefd hebben, hetzelfde natuurschoon gezien hebben. We hebben een overeenkomst en dat is deze reis.
Gepositioneerd op een lekkere lounge strandstoel aan het kabbelende zwembadwater onder de inmiddels bijna blauwe hemel geniet ik nog even van dit prachtige uitzicht en denk ik terug aan deze fantastische vakantie met op de achtergrond de klanken van mijn favoriete nummer allertijden: ‘Bittersweet Symphony’ van The Verve. Bitterzoet is het ook wel een beetje; dit avontuur is bijna afgelopen en zoals de meesten van jullie weten vind ik afscheid nemen altijd lastig. Er vormt zich dan ook even een brokje in mijn keel als ik met weemoed denk aan dit einde. Want met deze mensen heb ik de afgelopen 2 weken deze wereldreis gemaakt en ze zijn toch een stukje van mij geworden. Ze vullen een stukje in op deze bijzondere reis. Tegelijkertijd is het ook goed geweest. Ik heb armoede gezien, prachtige tempels, wonderschone natuur, het leven van alledag, cultuur gesnoven, genoten van massages, dieren in levende lijve gezien, van binnen intens gelukkig geworden van deze mensen in Thailand die zo enorm dienstbaar zijn en ja, echt altijd lachen, actief gedaan op de fiets en mountainbike, heerlijke maaltijden gegeten, grote contrasten gezien tussen arm en rijk, vies en schoon, druk en rustig, droog en nat, ontspannen in het paradijs op aarde, gedreven in de luxe, maar ook in eenvoud geleefd in het bergdorp en een stel prachtige mensen ontmoet. Het is goed zo. Ik heb een prachtig stukje van Thailand mogen zien en heb daar ongelofelijk van genoten. Ik heb er nog niet genoeg van en zou met gemak nog een week of 2 langer hier vertoeven, maar tegelijkertijd kijk ik er ook naar uit om mijn lieve papa en Simone over 23 uur te treffen in de ontvangsthal op Schiphol, mama en Arie te zien en over mijn avonturen te vertellen, mijn zusje te knuffelen die zo fijn op mijn huisje gepast heeft en jullie die dit lezen in levende lijven te vertellen over wat deze reis mij gebracht heeft. Misschien dat dit niet eens in woorden uit te drukken is als ik het in persoon zou moeten vertellen. Deze blog heeft me daar enorm bij geholpen om vooral voor mezelf elke avond even een momentje te bezinnen en me te beseffen wat voor unieke ervaring ik aangegaan ben. Ik heb er geen moment spijt van gehad! Alweer een groeimoment dat mij beter vormt tot wie ik ben en wie ik wil zijn. En zoals ik nu ben, zo wil ik wel blijven. Ik ben goed zoals ik ben. 🙂
Dus als ik morgen terug ben in Nederland ben ik niet verdrietig omdat ik afscheid moet nemen van prachtige mensen die ik ontmoet heb of omdat ik met weemoed terugdenk aan hoe fijn het was in Thailand. Maar aan hoeveel dit mij gebracht heeft en aan het mooie leven dat ik heb. Want ik kan dit toch maar mooi doen. Ik KAN zelf op vakantie gaan. Ik heb niet iemand nodig die mij vermaakt of blij maakt, want ik kan mezelf blij maken, ik kan mezelf vermaken. Ik ben gelukkig met mij en al mijn Ine-acties, onhandigheidjes, vrolijkheidjes, drukheidjes, zorgzaamheidjes en sociaalheidjes 🙂 Want dat maakt mij wie ik ben en ik accepteer dat en jullie ook.
En dat geeft me van binnen een enorm vredig gevoel. Gelukkig. Ik ben daar waar ik wil zijn, bij mezelf!
Bedankt allemaal voor het helpen bij DAT zoekproces.
Zie dat je ervan genoten hebt, laat het lekker inzinken en geniet nog even na…
Hallo Ine,
Bedankt dat wij hebben mogen mee genieten van jou en jullie ervaringen
belevenissen ,en avontuur van deze mooie Thailand-reis.
Ik heb genoten van je blog ,een goede reis terug.
Groetjes Anita
Ondanks dat je al thuis bent, toch nog even gelezen en wat heb je het mooi omschreven! Gaaf hoor, ben benieuwd naar je verhalen in real life!!
Wat leuk dat je mijn blogs gelezen hebt, Lisanne 🙂 En blij dat je ze leuk geschreven vindt! 😀 We kletsen snel IRL bij! 😀